De man neemt een slok, roept nog wat verontwaardigde opmerkingen in zijn telefoon en hangt dan op. Nu het gesprek is beëindigd leunt hij achterover in zijn terrasstoeltje en steekt de inmiddels weke sigaret op. In een lange adem blaast hij de rook uit; het lijkt hem te kalmeren.
Turkse koffie is best te drinken, maar de koffie verkeerd van café Firuz trekt me elke ochtend weer het huis uit.
Een koffie verkeerd wordt op tafel gezet. Hier kun je je glas leegdrinken zonder je te verslikken in koffiedik: iets wat Westerlingen telkens overkomt bij het nuttigen van traditionele Turkse koffie. Thuis hebben we een Turks koffiepotje waarin je gemalen koffie en water samen kookt en ongefilterd bij de warme melk giet. Het is best te drinken, maar ‘echte’ koffie in een cafeetje als Firuz trekt me elke ochtend weer het huis uit.
Evenals de muziek die dag in dag uit de speakers van de benedenbuurman klinkt, en het feit dat de huiskamer en keuken deel uitmaken van Magali’s slaapkamer. Niet zo lang geleden hebben we een gordijn opgehangen, maar het geslurpt en gesis van de koffiepot en het kloppen van de melk maken haar zonder twijfel wakker. Hoewel ze in diepe slaap is na een lange nacht in de kroeg in de buurt van Galatabrug. Ik zou eerst meegaan, na een vriend die vandaag naar Iran vertrekt te hebben uitgezwaaid. Maar blijkbaar hadden hij en ik elkaar veel te vertellen, en bovendien meer zin in thee dan in bier, of wijn. Turkse thee bereidt je in twee potten: in de bovenste hele sterke zwarte thee; in de onderste heet water waarmee je de thee in het kopje aanlengt. Zonder een schep suiker is het niet te drinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten