Voor het eerst in Istanboel

Voor het eerst in Istanboel! Wat een drukte, wat een hitte. Ik had meer kleur op straat verwacht, in de klederdracht en de gebouwen. De beroemde Hagya Sofya kleurt beige en terracotta en lijkt bedekt met een laag stof. Het is een vriendelijk gebouw, heel anders dan de protserige Blauwe Moskee aan de overkant met diens zes minaretten en goudgekopte koepels. s’Nachts gloeit ze gemoedelijk oranje: vanuit onze stapelbedden in de ‘rooftop dorm’ van het hostel in Sultanahmet hebben we er een prachtig uitzicht op.

We slijten de hete uren in een koele teagarden achter een begraafplaats. Met het vallen van de avond gaan we op zoek naar een eettentje waar bier wordt geschonken. Hoe verder we afdwalen van onze Haqya Sofya, hoe donkerder de achterommetjes. Een halfnaakte jongen met versleten jeans en gele laarzen schopt woest een voetbal voor zich uit. Een grijze kat likt haar jongen schoon tussen het afval.

Ineens is er een felverlichte straat en moeten we de zwart-witte obers van ons afslaan. ‘Just one look at menu! You can look please!’ zegt er een. Steffen wil hem geruststellen door op zijn verzoek in te gaan, maar maakt hem alleen maar wilder. ‘Beer for only three Turkish lyra! Hello!’ We houden hem aan zijn woord en nemen plaats. Shiskebab, gevulde aubergines en paprika's en halve liters Efes-bier. Csaba zit tegenover me en verschuilt zich weer achter z’n spiegelreflex. Hij kijkt op het schermpje en mompelt ‘beautiful’. Af en toe pak ik zijn camera en draai de rollen om.